Category Archive Psychologia

Radioterapia

     Radioterapia to metoda stosowana przede wszystkim do leczenia nowotworów złośliwych. Stosuje się ją w celu wyeliminowania komórek rakowych bądź zmniejszenia ich wzrostu. W radioterapii wykorzystuje się wiązki promieniowania umieszczone w pewnej odległości od miejsca zainfekowanego przez nowotwór. Wysokie dawki promieniowania mają na celu zniszczenie komórek nowotworowych.radioterapia

Metoda ta wykorzystywana jest do dwóch rodzajów leczenia: radykalnego, w którym chodzi o zniszczenie komórek, doprowadzając tym samym do całkowitego wyleczenia oraz paliatywnego, którego celem jest zniwelowanie symptomów chorobowych.

Podczas napromieniowaniu zdarza się, że zdrowe komórki również ulegają jonizacji, jednakże w większości sytuacji da się je odbudować. Aby chronić te zdrowe komórki należy przyjmować niską dawkę promieniowania na tyle, aby nie uszkodzić zdrowych komórek, ale z kolei wysoką, aby zniszczyć komórki zainfekowane. Niektóre leki mogą również chronić narządy wewnętrzne. Radioterapia nie przynosi żadnego bólu w czasie jej wykonywania, jednakże po jej zakończeniu może dochodzić do odczuwania bólu bądź dyskomfortu. Radioterapię można stosować z innymi metodami leczenia, np. chemioterapią czy operacją. Wymaga, aby stosować dietę, przyjmować wiele białek. Jest wiele osób, które są w stanie jednocześnie pracować i przyjmować radioterapię, zależy to od wymiaru czasu pracy.

Po zakończeniu radioterapii należy pozostać pod opieką onkologa, radioterapeuty oraz pielęgniarki, którzy będą kontrolować stan pacjenta. Wszelkiego rodzaju odczuwane emocje, uczucia podczas radioterapii można ulokować skupiając się na rozmowie z jakąś osobą, ćwicząc, relaksując się, odprężając czy dołączając do grupy wsparcia. Mówiąc ćwiczenia mamy na myśli spacer, jazdę na rowerze, jogę – ćwiczenia, które nie wymagają zbytniego wysiłku, a sprawią, że poczujemy się lepiej. O swoich uczuciach należy rozmawiać z kimś komu się ufa, jednakże bywa i tak, że rozmowa z osobą o podobnych przeżyciach sprawi, że będziemy czuć się rozumiani.

Grupa wsparcia również może okazać się idealnym pomysłem dla Ciebie. Uczęszczając na spotkania poznasz osoby, które znajdują się w podobnej sytuacji co Ty. Będziesz mógł wysłuchać, jak inni sobie radzą z chorobą, a tym samym nawiążesz nowe znajomości. Radioterapia jak każda metoda leczenia niesie za sobą działania niepożądane. Działania te wcale nie muszą wystąpić u Ciebie, jednakże warto o nich co nie co wiedzieć.

Najczęstszymi objawami są zmiany skórne oraz uczucie zmęczenia. Zmiany te mogą objawiać się w postaci suchości, zaczerwienianie czy swędzenia. Z kolei zmęczenie odczuwamy, gdy organizm jest wyczerpany w wyniku np. infekcji, leków czy stanów depresyjnych. Dodatkowo mogą pojawić się nudności, biegunki, obrzęki, wypadanie włosów, trudności z połykaniem oraz odczuwanie bólu podczas oddawania moczu. Jednakże objawy te po zakończonej radioterapii ustępują po ok. 2 miesiącach, Inne efekty uboczne w postaci niepłodności, zaburzenia widzenia, płytkiego oddechu, bólu głowy, stawów mogą dać o sobie znać po pół roku od zakończonej radioterapii. Ważne jest, aby pacjent w czasie leczenia miał wsparcie ze strony najbliższej rodziny. Aby mógł liczyć na dobre słowo, oparcie. Aby w każdej chwili mógł się do nich zwrócić, razem popłakać czy pośmiać się.

Otępienie

     Otępienie jest wynikiem objawów związanych z chorobą mózgu poprzez które funkcje poznawcze ulegają znacznemu obniżeniu. Są to np. pamięć, myślenie, uwaga, zdolność do podejmowania decyzji. Otępienie powoduje spadek intelektu oraz zaburzenia w dotychczasowym funkcjonowaniu np. problemy ze wstaniem, problemy z ubraniem się, myciem. Osoba taka wymaga opieki i pomocy w codziennych czynnościach. Objawy muszą utrzymywać się przez 6 miesięcy, po wcześniejszym wykluczeniu schizofrenii i depresji. Problemy z pamięcią mogą być spowodowane przez czynniki psychospołeczne związane ze śmiercią osób najbliższych, odosobnieniem oraz niedostatkiem. Mogą również wynikać z czynników somatycznych, jak: cukrzyca, nadciśnienie, choroba nowotworowa czy niedoboru witamin. Możemy wyróżnić podział otępienia wynikający z przyczyn:

  1. Choroba Alzheimera
  2. Otępienie naczyniowe
  3. Otępienie w innych chorobach:
  • pierwotnie (choroba Wilsona, choroba Parkinsona, choroba Huntingtona, choroba Levy?ego)
  • wtórnie (AIDS, guzy, niedobór witamin)

Za początek choroby należy uznać stopniowe zapominanie wydarzeń, które miały miejsce kilka minut temu bądź godzin. Osobie takie ciężko przyswoić wiadomości, ma problemy z wypowiadaniem się, gdyż nie potrafi znaleźć odpowiednich słów. Kiedy choroba postępuje dochodzi do agresji, niemożność mówienia, rozgoryczenia. Wymaga opieki i pomocy w czynnościach fizjologicznych. W ostatniej fazie choroby, chory nie jest w stanie rozpoznać najbliższych, słabnie kontakt z rzeczywistością, wymaga opieki na co dzień, przed cały czas. Najczęstszą przyczyną śmierci są różnego rodzaju infekcje.

Główną przyczyną otępienia jest zwyrodnienie mózgu, abberacje naczyniowe oraz typ mieszany – łączący zwyrodnienie z zaburzeniem naczyń. Mniej liczną grupę stanowią problemy neurologiczne wynikające z częściowego bądź całkowitego odwracalnego otępienia.

Osoby otępienne doświadczają zaburzeń nastroju w postaci chwiejności emocjonalnej, rozzłoszczenia, smutku, przygnębienia jak również zaburzeń zachowania, takich jak: złość, krzyk, agresja werbalna, agresja fizyczna oraz gwałtowność, wybuchowość. Osoby takie miewają halucynacje i zaburzenia urojeniowe, przede wszystkim paranoidalne i owładnięcia.

Niedostosowanie społeczne

Wiadomo nie od dziś, że wykorzystujemy własny intelekt, aby się przystosować w sytuacjach trudnych. Sytuacje ekstremalne i ich długość są istotne jeśli chodzi o przystosowanie. O niedostosowaniu społecznym będziemy mówić jako zaburzeniu powstałym w wyniku nieodpowiednich warunków rozwoju zarówno tych zewnętrznych jak i wewnętrznych. Objawiają się długo utrzymującymi się kłopotami w zaaklimatyzowaniu się do norm i zasad otoczenia jak również kłopotami mającymi na celu realizację wyznaczonych zadań.55_1

Przyczyny organiczne jak i społeczne oraz psychiczne mają wpływ na niedostosowanie społeczne. Niedostosowanie może być wynikiem niepełnosprawności intelektualnej, czyli zaburzenia, którego rezultatem jest proces patologizacji rozwoju dokonującego się w czasie i przy współudziale wielu czynników. Tymi czynnikami są: defekt genetyczny, np. Zespół Downa; zaburzenia metaboliczne; uszkodzenia mózgu w postaci urazów, wylewów; wydarzenia traumatyczne; izolacja oraz wycofanie się.

Niedostosowanie społeczne cechuje się brakiem wrażliwości na krzywdę ludzką, brakiem zdolności do okazywania uczuć miłości czy przyjaźni, niezdolnością do odczuwania skruchy za popełnione czyny jak również poczucia winy. Takie osoby są kłamliwe, lękowe, mają zaburzoną koncentrację, przejawiają pesymistyczny stosunek do jakichkolwiek zadań bądź obowiązków.

Jeśli chodzi o zachowania, jakie przejawiają w szkole, to jest to przede wszystkim negatywizm, wdawanie się w dyskusje z nauczycielami, bójki, wagarowanie, niechęć uczenia się. Z kolei w domu wdają się w konflikty z rodzicami, co skutkuje ucieczkami z domu. Nie potrafią się zachować wśród znajomych, konflikty to ich specjalność. Niektórzy przynależą do gangów. Ogólnie rzecz biorąc, są to osoby podejmujące próby samobójcze, uzależnione od alkoholu, narkotyków i innych używek. Takie osoby nie okazują szacunku, przejawiają agresje zarówno werbalna jak i fizyczną. Są to osoby głównie notowane, którym nie są obce kradzieże czy wandalizm.

Osoby niedostosowane to osoby o osobowości niedojrzałej, czyli takiej, w której koncentrują się na tu i teraz, emocje wyrażają w bardzo prosty sposób, nie są w stanie modulować emocji, mają postawę roszczeniową, brak im cierpliwości i wytrwałości, nie zawierają bliskich więzi uczuciowych, ich postrzeganie rzeczywistości jest nieadekwatne, a kontrola emocji bliska zeru.

Dlaczego tak się dzieje ? Przede wszystkim dlatego, że charakteryzują się obojętnością zarówno w nawiązywaniu nowych relacji jak i wyrażaniu emocji. Uważają, że ich dobro jest najważniejsze, są chłodni w stosunku do innych, gdyż widoczne są między nimi różnice w kierowaniu się danymi wartościami. Ich stosunek do szkoły również jest negatywny, nie angażują się w zajęcia szkolne, bardziej ich interesuje to, co dzieje się na zewnątrz. Mają niską dojrzałość emocjonalną oraz niskie poczucie sprawstwa i kontroli, a przede wszystkim niskie poczucie wartości, są nadwrażliwi oraz nie są zdolni do nawiązywania czy podtrzymywania kontaktów towarzyskich ze względu na okazywanie negatywnych emocji.

Czym jest kryzys ? Jak sobie z nim radzić ?

Kryzys to brak znajomego sposobu poradzenia sobie z sytuacjami, to wynik trudności w osiąganiu celów życiowych, w danym miejscu i czasie. Przeszkody stają się nie do pokonania za pomocą metod zwyczajnych. Wywołuje to stan dezorganizacji i zamieszania. Kryzysy można podzielić ze względu na:

  • wypadki komunikacyjne: drogowe, lotnicze, kolejowe
  • klęski żywiołowe: lawiny, powodzie, wybuchy wulkanów
  • pożary, katastrofy ekologiczne
  • przemoc i przestępstwa : strzelanina, zamachy, napady

Zdarzenia traumatyczne, jakie mogą się przydarzyć w szkole to np. śmierć nauczyciela, ucznia, znanych osób (rodzeństwo, przyjaciele); samobójstwa wśród uczniów; przemoc, morderstwa, pożar oraz zdarzenia, które rzadko mają miejsce. Chodzi tu o porwania, zamachy terrorystyczne.

Obszary kryzysów:

  • kryzysy rozwojowe typu zaburzenia toku rozwoju i emocji, które powodują nagła zmianę życiową, np. urodzenie dziecka, emerytura
  • kryzysy sytuacyjne dotyczą tych zdarzeń, których nie jesteśmy  wstanie przewidzieć ani kontrolować, np. choroba, wypadek, gwałt, śmierć.
  • kryzysy egzystencjalne dotyczące konfliktów i leków odnoszących się
    do odpowiedzialności, wolności
  • kryzysy środowiskowe występujące w postaci powodzi, trzęsień ziemi, tornad
  • stany transkryzysowe

Modele interwencji kryzysowej:

  • równowagi – osoby w kryzysie są w stanie nierównowagi, dlatego celem jest przywrócenie tej stabilizacji sprzed kryzysu;
  • poznawczy – opiera się na założeniu, że źródłem kryzysów jet niewłaściwa ocena poznawcza sytuacji;
  • model przemiany psychospołecznej dotyczy indywidualnych, sytuacyjnych i systemowych przyczyn kryzysów. Praca będzie obejmować zewnętrzne jak i wewnętrzne czynniki prowadzące do kryzysu;
  • wspólne elementy teorii kryzysu z psychospołecznym podejściem do psychoterapii;

Celem przeprowadzenia takiej interwencji jest zwiększenie kompetencji klienta w poradzeniu sobie z sytuacją, koncentracja na konkretnych obszarach problemowych oraz leczenie dostosowane do poziomu świadomości klienta. Nie można uznać za cel modyfikowania cech charakteru czy analizowanie zjawiska przeniesienia i przeciwprzeniesienia, chyba że stanowią one przeszkodę.

Kryzys emocjonalny jaki możemy doświadczać, to nic innego jak ostre, traumatyczne przeżycia, które wymagają natychmiastowej reakcji, ze względu na ból, cierpienie i lęk. Utożsamiany jest z takimi pojęciami jak: konflikt, stres czy frustracja.

Relacyjna teoria stresu według Lazarusa mówi, że stres stanowi rodzaj relacji, interakcji a nawet transakcji pomiędzy tymi elementami. Relacja stresowa traktowana jest jako zakłócenie lub zapowiedź zakłócenia równowagi pomiędzy zasobami a wymaganiami otoczenia. Z kolei koncepcja zasobów Hobfolla mówi, że ludzie dążą do utrzymywania, ochrony i budowania zasobów określanych jako te cenione przez jednostkę przedmioty i czynniki środowiska.

Kryzys jako szansa rodzi świadomości konieczności zmian, poprawia wizerunek własnej osoby, przez co wzrasta samoocena. Kryzys daje również szansę na odkrycie nowego sensu życia i wzmocnienia psychicznego, zwiększenia odporności i odkrycia tym samym nowych zasobów w postaci sił, odporności.

Dziecko skrzywdzone – ofiara wykorzystania seksualnego

     Wykorzystanie seksualne to przekroczenie granic między osobą dorosłą a dzieckiem, to nadużycie w celu osiągnięcia satysfakcji seksualnej. Do niedawna aktywność seksualna z dzieckiem była uznawana za nieszkodliwy akt, na który nie zwracano uwagi ze względu na działania dziecka, jego uwodzicielski styl bycia. Na szczęście podejście to się zmieniło – wszelkie tego typu przejawy należy uznać za formy wykorzystania seksualnego, które należy zgłosić odpowiednim organom ścigania. Wykorzystanie seksualne pozbawia dziecka normalnego przeżycia dzieciństwa, a tym samym, gdy dorośnie nie będzie potrafiło nawiązać prawidłowych bliskich relacji.

    Każdy ze specjalistów inaczej rozumie pojęcie wykorzystania seksualnego. Klinicyści są zdania, iż same roz209_1mowy o treści seksualnej czy oglądactwo są formą przemocy. Nie musi być kontakt fizyczny, aby mówić o wykorzystaniu. Z kolei dla prawników sytuacja przedstawia się nieco inaczej. Oni muszą mieć twarde dowody, więc aby mówić o przestępstwie musi dojść do aktu cielesnego. Sytuacja związana z molestowaniem dziecka jest bardzo poważną kwestią, dlatego zgłaszanie, że to dziecko było prowokatorem jest nie do zaakceptowania. Osoba dorosła jest odpowiedzialna za swoje czyny, a tym samym za to czego dopuszcza się względem nieletniego.

     Przyczyn wykorzystania należy doszukiwać się w zaburzeniach seksualnych, problemach w życiu dorosłym oraz trudnościach w nawiązywaniu prawidłowych relacji. W zależności do tego, jak dziecko poradzi sobie z tą sytuacją, zależeć będzie od czynników zewnętrznych jak i wewnętrznych. Im młodsze dzieci stają się ofiarą wykorzystania, tym skutki będą miały charakter ogólny. Z kolei, w przypadku dzieci starszych – skutki te będą bardziej szczegółowe.

    Można mówić o czterech czynnikach, które wpływają na powstanie traumy. Pierwszy dotyczy faktu, iż seksualność związana jest z siłą, przemocą, brakiem zrozumienia, że przyjemność z aktywności seksualnej powinna być obustronna. Drugi czynnik dotyczy zdrady, czyli doświadczenia zawodu w stosunku do osoby dorosłej. Gdy sprawcą jest ktoś znany, bliski – doświadczenie przemocy jest trudne do zaakceptowania oraz bolesne na tyle, że powoduje urazy psychiczne. Trzecim czynnikiem jest bezradność, czyli brak możliwości zareagowania, ucieczki. Ostatni element to stygmatyzacja. Ofiary przemocy czują się inne i naznaczone. Nie potrafią się uwolnić od tego uczucia, a to z kolei ma wpływ na ich dalsze życie.

     Wykorzystanie seksualne powoduje długo utrzymujące się objawy dotyczące kwestii społecznej, psychicznej czy somatycznej. Objawami są: bóle, problemy z koncentracją, problemy ze snem, ucieczka w uzależnienia, negatywne nastawienie do otoczenia, przejawy wrogości, kłótnie, konflikty, prostytucja, impotencja, fobie, czy dewiacje seksualne. Jednak najczęstszymi problemami, z jakimi zmagają się dzieci to problemy w przyswajaniu wiedzy, ucieczki z domu, wagary, stosowanie używek.

   156_1  Wielu autorów badań podaje, iż w sytuacji nadużyć seksualnych, osoby mogą stosować dwa rodzaje zachowań. Do tych pierwszych zaliczają się zachowania, w których dominuje lęk prze bliskością, unikanie intymnych sytuacji oraz poskromienie swoich potrzeb. Z kolei do drugiej grupy zaliczają się przejawy agresywnych zachowań, zaspokajanie swoich potrzeb z przypadkowymi partnerami. Takie osoby mogą również być agresywne względem swoich bliskich osób, jak partner, rówieśnicy.

     Dlaczego dochodzi do przemocy ? – wielu światowej sławy badaczy szukało odpowiedzi na to pytanie. Każdy z nich przestawił swój punkt widzenia. Jedni uważali, że do przemocy dochodzi poprzez wpływ czteroczynnikowy, który składa się z emocjonalnej kongruencji, okazywania ekscytacji na dziecko, zablokowania obiektów w stosunku do dorosłych oraz odblokowania. Pierwszy czynnik związany jest z ograniczeniem rozwoju dziecka, niskim poczuciem wartości, sporadycznym radzeniem sobie z tragicznym wydarzeniem. Drugi czynnik dotyczy zagadnień związanych z podłożem biologicznym. Chodzi tu o wszelkie uwarunkowania oraz wyjaśnianie zachowań na postawie cech osoby. Nacisk w tym czynniku położony jest na poszukiwanie i wyjaśnianie mechanizmów wykorzystanie seksualnego. Kolejny czynnik może przejawiać się poprzez lęki kastracyjne. Lęki takie pojawiają się w momencie, kiedy ojciec karze swoje dziecko za kazirodczą chęć oraz pragnienia bycia z matką w intymnym kontakcie. Dzieci takie mogą w dorosłym życiu mieć problemy w małżeństwie oraz obawiać się kontaktu z innymi ludźmi. Ostatni czynnik mówi o zakłóceniach w przebiegu zachowania. Pojawiają się używki, schizofrenia, nadmierny stres. Z kolei inni badacze wychodzili z  założenia, że uszkodzenie okolicy czołowej może mieć związek z rozhamowaniem zachowania sprawcy. Uszkodzenie to przyczynia się do dewiacyjnych zachowań w postaci nadmiernego pobudzenia.

     Liczne badania pokazują, że nie ma jednego, konkretnego modelu, który wyjaśniałby przyczyny zachowań sprawców. Odpowiedzialnych za to jest kilka elementów, wspomnianych powyżej. Zarówno czynniki osobowościowe, społeczne, biologiczne oraz wychowanie czy radzenie sobie ze stresem, z problemami czy nawet podporządkowanie się zasadom i normom społecznym mają wpływ na zachowania sprawców wykorzystania seksualnego.

Czy można udzielić pomocy psychologicznej na odległość?

Wcześniej udzielanie pomocy psychologicznej odbywało się poprzez listy otrzymywane od klientów. Teraz umożliwia nam to internet, poprzez różnego rodzaju komunikatory czy adresy mailowe. Kodeks etyczno-zawodowy obowiązujący psychologa nie mówi jasno o udzielaniu tego typu pomocy. Dlatego psycholog musi jasno nakreślić, na czym taka pomoc by polegała z uwzględnieniem zasad, które obydwie strony muszą przestrzegać.  Zasady te dotyczą udzielania pomocy przez telefon, internet oraz porady prasowe.pobrane (3)

Psycholog, telefonu może używać wtedy, gdy chce przekazać informacje edukujące. Stworzona jest gorąca linia dla osób skłonnych do myśli bądź tendencji samobójczych. Przez telefon można również przeprowadzić krótką interwencję kryzysową oraz działalność rozjemczą. Zakazane jest udzielanie przez telefon form pomocy w postaci psychoterapii. Jednakże są różnego rodzaju linie świadczące usługi, np. telefon zaufania, telefon dla osób doświadczających problemów alkoholowych. Pracują tam osoby z różnym wykształceniem, m.in psychologicznym.

Innym sposobem poprzez który można udzielać porad jest prasa. W każdej gazecie można dostrzec rubrykę dotyczącą porad psychologa, dlatego można otwarcie stwierdzić, że tego typu pomoc jest dość popularna. Jednakże nie wolno zapomnieć o zasadach panujących w prasie. Anonimowość klienta jest nadrzędną zasadą. Jeżeli psycholog zauważy, że informacje zawarte w liście mogłyby w łatwy sposób zidentyfikować klienta, powinien zatroszczyć się, aby zostały one usunięte. W sytuacji udzielania porad w prasie, psycholog nie stawia diagnozy, gdyż nie ma możliwości dopytać klienta o różne kwestie. Psycholog nie ma prawa oceniać ani etykietować, lecz dbać o spójność i integralność udzielanych porad. Musi natomiast przedstawiać kilka propozycji rozwiązać, aby sam klient mógł wybrać najbardziej dogodne dla niego rozwiązanie.

Poprzez internet również można udzielać pomocy psychologicznej. Anonimowość i łatwość komunikacji, które były już poruszane sprawiają, że ludzie często korzystają z takich usług. Są to w szczególności osoby w sytuacjach kryzysowych. Warto uświadomić osoby, iż zawarcie kontraktu (takiego jak w przypadku terapii) nie jest możliwe, gdyż nie znamy oczekiwać klienta, brak jest uzyskania świadomej zgody od niego oraz zachwiana jest poufność, jaką niesie ryzyko związane z korzystania z internetu. Chodzi tu o to, że system nie gwarantuje poufności oraz prywatności, gdyż przechowuje wszystkie dane klienta.

Psycholog również ma możliwość ujawnić informację, jeśli uzna, że klient zagraża sobie bądź innym. Najważniejszą informacją, którą należy na wstępie przekazać klientowi jest to, że poufność w internecie nie ma miejsca. Z łatwością można zidentyfikować nazwisko, adres czy IP, które potem mogą być wykorzystane bez woli danej osoby. Udzielanie pomocy psychologicznej przez internet z jednej strony daje nowe możliwości, jednakże z drugiej metoda ta wymaga określenia ścisłych zasad i wymogów prowadzenia takiej działalności.

Psychologia

Psychologia to  nauka badająca mechanizmy i prawa rządzące psychiką oraz zachowaniami człowieka. Psychologia bada również wpływ zjawisk psychicznych na interakcje międzyludzkie oraz interakcję z otoczeniem. Psychologia jako nauka dotyczy ludzi, ale mówi się również o psychologii zwierząt (czyli zoopsychologii), chociaż zachowaniem się zwierząt zajmuje się także dziedzina biologii ? etologia. Read More

Gdy do związku wemknęła się zdrada

Niewierność to niemożność zaakceptowania drugiej osoby w całej jej okazałości, biorąc pod uwagę jej zarówno dobre jak i złe strony oraz to co ją wyróżnia z tłumu. Można śmiało powiedzieć, że niewierność wynika z częściowego braku zrozumienia i poznania drugiej połówki. Zdrada oznacza nie darzenia siebie i drugiej osoby ufnością.

stock-photo-75114485-upset-handsome-man-after-argueJakie osoby są skłonne do zdrady ? Przede wszystkim są to osoby, które odczuwają jakąś pustkę w swoim dotychczasowym życiu, szczególnie w związku formalnym/nieformalnym bądź nie dorosły jeszcze do poważnego związku lub nie układa im się w życiu seksualnym.

Większość ludzi dość stereotypowo podchodzi do tematu niewierności. Są zdania, że to głównie mężczyźni dopuszczają się zdrady. Jednakże różnica między kobieta a mężczyzną w tej kwestii polega na sposobie podejścia do związku. Kobiety wybierają mężczyzn, przy których czują się bezpieczne
i niezależne. Utożsamiają uczucie miłości z troską i zaangażowaniem. Z kolei mężczyźni nie potrafią długo żyć w stałym związku. Dzieje się tak, ponieważ czują się niestabilni, niepewni, boją się o swoją niezależność i tożsamość oraz miewają uczucie tłamszenia i ciągłej kontroli. Relacja z partnerką
i darzenie ją uczuciem przywołuje relacje z dzieciństwa, które dotyczyły więzi matka – dziecko. Kiedy mężczyzna jest silnie zaabsorbowany swoja partnerką przyczynia się do tego, że pomału próbuje się
od tego wyrwać bo czuje jakby tracił wiary we własne siły, poczucie męskości.

Jakie są powody zdrad ? W przypadku mężczyzn dochodzi do zdrad przede wszystkim dlatego, że
nie muszą zapewniać partnerki o swoich uczuciach. Chodzi tu o świadomość, że w każdej chwili mogą
ten przelotny romans zakończyć. Z kolei kobieta wchodzi w związek cała sobą, nie rozdzielając uczucia
od stosunku płciowego.

Powody kobiet :

  • niezdolność do satysfakcji uczuciowej
  • jeśli zdradzają – cierpią,
  • nie potrafią utrzymać kontaktu z dwoma partnerami
  • brakuje im okazywania uczuć przez partnera (miłe słowa, pieszczoty)

Powody mężczyzn :

  • nie doświadczają zaspokojenia seksualnego
  • pragną być w związku z kobietą oraz korzystać z przelotnych romansów
  • nie potrzebują ciepłych słów w porównaniu do kobiet
  • wszelkie powodzenia i osiągnięcia wiążą się z poszukiwaniem nowej partnerki

stock-photo-67318461-dwie-osoby-w-miłościZdradzona kobieta obwinia się o zaistniałą sytuację, uważa, że nie jest wystarczająco atrakcyjna, czuje się samotna i odrzucona. Przykładem może być fakt odnoszący się do okresu dzieciństwa. Jeśli ojciec nie okazywał dziecku uczuć, nie zajmował się nią, to zdrada partnera może przypominać o tym poczuciu odtrącenia.

Jak już wcześniej zostało wspomniane, mężczyzna odseparowuje uczucia od życia intymnego, jednakże z drugiej strony uwzniośla i adoruje kobietę. Dzieje się tak, gdyż odsuwa od siebie myśli o zdradzie. Uważa, że kobiety nie są zdolne do zdrady, nie przyjmuje tego do wiadomości. U mężczyzn może również pojawić się agresja w stosunku do konkurenta, która wynika z niedojrzałej osobowości.

Jak sobie radzić/co robić ?

W przypadku związku nieformalnego należy zastanowić się, czy warto jeszcze bardziej się angażować, czy partner kiedykolwiek traktował poważnie wasz związek. Kobiety, które mają skłonności
do angażowania się w relacje z mężczyznami niestałymi w uczuciach, tak naprawdę mają problem
z zawarciem jakiejś relacji. Odnosi się to również do dziewcząt, które miewają skłonności
do adorowania żonatych mężczyzn.

stock-photo-51276858-kobieta-trzymając-telefonKiedy uzmysłowicie sobie, że partner was zdradza, warto z nim o tym otwarcie porozmawiać. Poruszyć kwestie waszego związku, dokąd zmierza, czy planujecie wspólną przyszłość, czy faktycznie jesteście na to gotowi. Warto nakłonić partnera do zakończenia związku z inną kobietą. Często myślimy, że po ślubie partner się zmieni, jednakże jest to błędne przekonanie. Trzeba być wiernym własnym zasadom i nie tolerować niewierności partnerów, Jednakże, kiedy zdradzi was partner nie należy odgrywać się na nim w ten sam sposób, nie tędy droga.

W Centrum Terapeutycznym można skorzystać z  konsultacji małżeńskich mediatorów rodzinnych Małgorzaty i Jana Wilków, którzy od lat spotykają się z parami oraz prowadzą dla nich warsztaty.